domingo, 13 de abril de 2008

Ayer te besé en los labios

Ayer te besé en los labios.
Te besé en los labios. Densos,
rojos. Fue un beso tan corto
que duró más que un relámpago,
que un milagro, más.
El tiempo
después de dártelo
no lo quise para nada
ya, para nada
lo había querido antes.
Se empezó, se acabó en él.

La voz a ti debida/ P. Salinas

2 comentarios:

Poniegu dijo...

Ayer es pasado, ¿qué tal hoy y mañana?

Me alegro de este inicio compartido de blog, para lo que necesites, ya sabes...

Gaia dijo...

Bes? La dolça besada d'Antònia Font:

DOLÇA BESADA

Dolça besada té gust que s´acaba,
punt i principi de viure sense tu.

Jo no sabia que també me donaries
manuals de geografia
cent dillunsos a un dibuix.

Jo què sabia d´alens que se trobaven,
de cabells que s´embullaven,
de mans i de perfums.

Jo no sabia que en sa nit me tastaries,
eren gustos que nedaven
entre boques i racons.

Jo no sabia que després me mataria
sa teva mirada
que plora i diu que no.

I arriba un dia que sa vida és un teatre
que se diu felicitat,
primavera i trinaranjus
amb qui més has estimat,
te regal sa meva vida
i sense tu ja no me val.


I s´horabaixa la deixam passar i me mires
tan a prop que me fa mal,
que surt es sol i encara plou,
que t´estim massa i massa poc,
que no sé com ho hem d´arreglar,
que som amics, que som amants.

ANTÒNIA FONT (1999)